In 2011-2012 ondersteunde ongeveer 80% van de nieuwe televisies 3D, en in de specificaties van de compatibele modellen kon men verschillende 3D-videoformaten vinden, zoals S/S, T/B, C/B en F/S. Hoewel deze afkortingen technisch lijken, hebben ze weinig invloed op de kijkervaring. Wat echt belangrijk is, is de mogelijkheid om een 3D-film op het scherm te bekijken, ongeacht in welk formaat deze is opgenomen. Meestal converteert de televisie de video automatisch naar het ondersteunde formaat.
Hoe Televisies 3D-Video Weergeven
Verschillende fabrikanten gebruiken verschillende technologieën om 3D-beelden te creëren:
Samsung-televisies maken gebruik van actieve 3D-technologie, waarbij twee frames afwisselend op het scherm worden weergegeven – één voor het rechteroog en één voor het linkeroog. De meegeleverde 3D-bril verduistert de lenzen van elk oog synchroon met de weergegeven beelden, waardoor een 3D-effect ontstaat.
LG-televisies gebruiken passieve 3D-technologie, waarbij een in elkaar grijpend beeld wordt weergegeven voor het linker- en rechteroog. Een polariserende film op het scherm, gecombineerd met speciaal ontworpen brillen, stelt kijkers in staat om afzonderlijke beelden voor elk oog te zien.
Beide technologieën hadden hun nadelen, zoals een vermindering van de helderheid van het beeld, omdat men in feite altijd met één oog naar een 3D-film keek.
Ongeacht het oorspronkelijke formaat van de 3D-inhoud, zet de processor van de televisie deze om in een compatibel formaat. De aanwezigheid van formaten zoals S/S, T/B, C/B en F/S geeft aan dat de televisie verschillende typen kan converteren en weergeven. Over het algemeen geldt: hoe meer formaten een televisie ondersteunt, hoe gemakkelijker het is voor de kijker om een 3D-film te kiezen zonder zich zorgen te maken over compatibiliteit.
Overzicht van de 3D-formaten
S/S (Side-by-Side): In dit formaat wordt een 3D-beeld gecreëerd door twee horizontale beelden afwisselend weer te geven – één voor elk oog. Elke lijn van het beeld wisselt tussen het linker- en rechteroog, waardoor de horizontale resolutie wordt gehalveerd. Dit formaat wordt veel gebruikt in LG-televisies.
T/B (Top-and-Bottom): In dit formaat worden 3D-beelden verzonden met verticale, in elkaar grijpende scanning. De verticale resolutie voor één oog wordt echter gehalveerd, waardoor het vergelijkbaar is met het S/S-formaat.
F/S (Frame Sequential): In dit formaat worden de frames sequentieel verzonden – één frame voor het linkeroog en één voor het rechteroog. Deze afwisseling behoudt de volledige resolutie voor beide ogen, wat een belangrijk voordeel is. Samsung-televisies gebruiken dit formaat in hun actieve 3D-technologie.
C/B (Checkerboard): In het Checkerboard-formaat worden de frames in vierkanten verweven, waarbij het beeld als een dambord wordt verdeeld. Actieve brillen zijn nodig om dit formaat te bekijken, en hoewel het een ouder formaat is, werd het vooral gebruikt in DLP-projectoren (Digital Light Processing). Veel moderne projectoren kunnen verschillende formaten aan, maar gebruiken nog steeds deze technologie.
Over het algemeen maakten de specifieke formaten (S/S, T/B, C/B, F/S) ooit de weergave van 3D-video’s op een televisie mogelijk. Tegenwoordig is 3D natuurlijk verouderd en zijn nieuwe televisies met 3D-ondersteuning niet meer verkrijgbaar.
