SPDIF-uit poort

S/PDIF is Sony/Philips Digital Interconnect Format, soms gedecodeerd als Sony Philips Digital Interface (zelfde acroniem). Dit formaat is ontwikkeld door Sony en Phillips. Dit formaat kan worden overgebracht via optische of coaxiale kabel. In feite is het een datatransmissieprotocol. Dat wil zeggen, het is belangrijk te begrijpen dat deze standaard niets te maken heeft met het type kabel, het is de standaard voor het coderen en vervolgens overbrengen van gegevens.

Wat is de betekenis van SPDIF in TV?

SPDIF is een formaat voor gegevensoverdracht dat wordt gebruikt om verschillende componenten van home cinema en amusementssystemen aan te sluiten op geluidssystemen.

Het is gebaseerd op de AES3-norm en zendt twee kanalen ongecomprimeerd PCM of gecomprimeerd 5.1/7.1 surround-geluid (zoals de DTS-audiocodec, bijvoorbeeld).

Deze norm biedt echter geen ondersteuning voor lossless surround sound-formaten, omdat daarvoor hogere bandbreedtes nodig zijn.

Wat is het verschil tussen Digital Audio Out SPDIF en Optical SPDIF?

Er zijn twee SPDIF-normen per type connector: koper en optisch. Deze twee standaarden zijn hetzelfde in termen van coderingstype. Het verschil is dat Digital Audio Out SPDIF een koperen kabel gebruikt om gegevens (audio, bijvoorbeeld) over te brengen, terwijl Optical SPDIF optische vezels gebruikt om audio over te brengen.

Zoals ik al zei, zijn deze uitgangen gezamenlijk ontwikkeld door Sony en Philips voor gebruik in TV’s en andere audio-apparatuur. En zij worden hoofdzakelijk gebruikt om audio over te brengen, bijvoorbeeld van een TV naar een externe actieve luidspreker (zoals een soundbar).

Aanvankelijk ondersteunde SPDIF audio-overdracht in stereo-formaat, zonder compressie. Na verdere verfijning ondersteunt SPDIF de uitvoer van geluid in 5.1, 7.1, en gecomprimeerde formaten.

De korte geschiedenis van SPDIF out

Oorspronkelijk ontstond dit transferformaat in de jaren negentig, aan het begin van het digitale audiotijdperk, toen audio digitaal op CD’s begon te worden opgenomen.

Toen ontstond de behoefte om audio digitaal over te brengen naar een soundbar of luidspreker zonder extra conversies. Toen werd SPDIF ontwikkeld, dat was ontworpen om audio van de DVD-speler over te brengen naar luidsprekers, stereo-installaties en soundbars.

SPDIF voldeed volledig aan de eisen, zodat het in de loop der tijd zeer gangbaar werd in de industrie. SPDIF wordt gebruikt in TV’s, in de vorm van een optische uitgang. Later werden soortgelijke opties voor audiotransmissie geïntroduceerd, zoals HDMI ARC.

Wat is het verschil tussen SPDIF en Optical?

Naast SPDIF is er nog een ander audio-overdrachtsformaat dat actief wordt gebruikt – Toslink (ook bekend als Optical). Het is een formaat voor het overbrengen van signalen met behulp van glasvezel.

Om kort in te gaan op hoe het technisch werkt, glasvezelkabels zenden informatie uit in de vorm van licht, dat door een optische vezel gaat.

Wanneer we “optisch” zeggen, bedoelen we ADAT-formaat, dat een soort concurrent is van SPDIF. Een dergelijk signaal moet echter worden geconverteerd om interferentie tegen te gaan. Maar er zijn ook voordelen. In tegenstelling tot datatransmissie via koperen kabels heeft licht geen last van verzwakking of impedantie, zodat het signaal over elke afstand kan worden overgebracht.

Optische signalen worden gewoonlijk via een glasvezelkabel verzonden, terwijl SPDIF meestal wordt gebruikt met een coaxiale kabel met een RCA-connector. Optische SPDIF via een optische kabel kan echter ook worden gebruikt.

Wat is digitale audio-uitgang SPDIF?

Digital Audio Out is de uitgang in de vorm van de bekende stekker sinds de dagen van de analoge televisie, de correcte naam is RCA. De apparaten worden met een coaxiale kabel met elkaar verbonden, het geluid wordt digitaal overgebracht met behulp van speciale protocollen. De maximale kabellengte tussen de apparaten is bij benadering 10 meter (32 voet). Maar de maximale kabellengte is afhankelijk van de kwaliteit van de gebruikte materialen en de fabricage van de kabel.

Wat is optische SPDIF?

Optische SPDIF (Sony/Philips Digital Interface Format) is de standaard om signalen via de optische kabel over te brengen. Het geluid wordt met behulp van een laser over een optische kabel tussen de apparaten verzonden. De kracht van het uitgezonden optische signaal is voldoende om het signaal over een afstand van ongeveer 10 meter tussen de apparaten te verzenden. In het geval van een optische kabel wordt de connector op het apparaat Toslink genoemd.

Optische SPDIF vs Digitale Audio Uit SPDIF

Deze uitgangen zijn gelijk wat de kwaliteit van het doorgegeven signaal betreft. In het geval van optische SPDIF wordt echter een optisch signaal gebruikt voor de signaaloverdracht, in het tweede geval een fysisch signaal.

In beide gevallen wordt het audiosignaal digitaal overgebracht en is het niet onderhevig aan vervorming of verzwakking. In tegenstelling tot het analoge signaal, dat onderhevig is aan vervorming en ongelijkmatig vervaagt bij verschillende frequenties: hoe hoger de frequentie, hoe meer het signaal vervaagt. Beide SPDIF-formaten worden vrij algemeen gebruikt, optische in TV’s, fysieke interfaces zijn gebruikelijker in computers.

Andere poorten voor digitale audiotransmissie

Soortgelijke verbindingen voor de transmissie van digitale audio zijn niet talrijk; een van de belangrijkste taken van dergelijke protocollen is de transmissie van DTS of Dolby digitale meerkanaals audio van het ene toestel naar het andere.

Vergelijkbare functies worden vervuld door de HDMI-poort en een variant van HDMI ARC, Display Port. Maar dit zijn protocollen die video- en audiotransmissie combineren, SPDIF is puur een audiotransmissieformaat.